Ακραμ Καν - «Φοβάμαι όταν ο καλλιτέχνης παύει να είναι περίεργος» Ημερομηνία:
19/9/2021, 14:07 - Εμφανίσεις: 110
Ενα εντυπωσιακό έργο – προτροπή για τον επαναπροσδιορισμό της ανθρώπινης ύπαρξης μέσω της μνήμης και της συνύπαρξης.
Μια παραγωγή βασισμένη σε αρχετυπικές ιστορίες του δυτικού πολιτισμού και της μονοθεϊστικής παράδοσης.
Από την Ανατολή έως τη Δύση και από τον παραδοσιακό και κλασικό χορό έως το χιπ χοπ.
Αυτό είναι το «Ξορκίζοντας το κακό», η νέα παράσταση του Ακραμ Καν που θα παρουσιαστεί την Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο.
Η ομάδα του σημαντικού βρετανού δημιουργού έρχεται για πρώτη φορά στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, μ’ ένα έργο που του χάρισε την περσινή σεζόν τον τίτλο του χορογράφου της χρονιάς από το γερμανικό περιοδικό «Tanz».
Εν συνεχεία, θα εμφανιστεί στις 5 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, ανοίγοντας τα φετινά Δημήτρια.
Στο «Ξορκίζοντας το κακό», ο σπουδαίος βρετανός χορογράφος στήνει έναν καθρέφτη καταπρόσωπο στην ανθρωπότητα και μιλάει με την αίσθηση του οικουμενικά επείγοντος για την καταστροφή, την ενοχή, την αποδόμηση των αξιών και του οικοσυστήματος.
Ο βραβευμένος με βραβείο Ολίβιε το 2019 δημιουργός, με τους έξι χορευτές του επί σκηνής, καλεί τον καθένα μας να αναμετρηθεί με τον διάβολο – υπονομευτή που κρύβεται στις πιο ερεβώδεις γωνιές της ύπαρξής μας.
Επηρεασμένος από το πρόσφατα ανακαλυφθέν κομμάτι του βαβυλωνιακού έπους «Γκιλγκαμές», ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά έργα στον κόσμο, το έργο μεταμορφώνεται σε έπος για την τελετουργία και τη μνήμη.
Για όλα αυτά, ο Ακραμ Καν μιλάει στα «Πρόσωπα».
Το έργο μοιάζει να «ξεπήδησε» από την αίσθηση του κατεπείγοντος για τον πλανήτη.
Πώς προέκυψε η έμπνευση για το «Ξορκίζοντας το κακό»; Αναζητούσα τι γεννούσε μέσα μου οργή από το 2016 και μετά.
Και ήταν πραγματικά το είδος της προεδρίας που ανέλαβε την εξουσία στις ΗΠΑ, τη Βραζιλία και αλλού, ακόμα και στη δική μας κυβέρνηση.
Ηθελα κάπως να το συμβολίσω αυτό, τα προβλήματα με αυτού του είδους τη νοοτροπία.
Ο σύμβουλος δραματουργίας μού πρότεινε έναν από τους παλαιότερους μύθους του πολιτισμού μας: το «Γκιλγκαμές».